Od świętej Małgorzaty sad w kolory bogaty

Co to znaczy, że brzoskwinia jest klimakteryczna?

Brzoskwinie należą  do owoców klimakterycznych, a więc po osiągnięciu tak zwanego minimum klimakterycznego gwałtownie przyspieszają tempo procesów życiowych (dojrzewanie), po których szybko następuje przejrzewanie i ich rozpad.

Duży wpływ na dojrzałość owoców brzoskwini, a tym samym na ich jakość ma produkcja etylenu. Jest to naturalny gaz produkowany przez same rośliny, który powoduje ich szybsze dojrzewanie.Produkcja etylenu po osiągnięciu minimum klimakterycznego  gwałtownie rośnie i uzależniona jest nie tylko od stadium dojrzałości, ale także od temperatury przechowywania.

Do gatunków owoców klimakterycznych zaliczamy oprócz brzoskwiń m. in.:nektarynki jabłka, gruszki, śliwki, borówki, awokado, arbuzy oraz warzywa np. pomidory.

Niektóre gatunki klimakteryczne mają zdolność do wytwarzania etylenu w bardzo dużej ilości bez potrzeby dodawania go z zewnątrz. Produkcja tego gazu działa u nich na zasadzie perpetuum mobile – gdy tylko w sadzie lub na plantacji otrzymają niewielką dawkę tego gazu, procesu jego produkcji nie da się już zatrzymać Można go spowolnić, jednak w końcu i tak etylen prędzej czy później doprowadzi do dojrzenia,a później przejrzenia owoców i warzyw po zbiorze.

Istnieja również gatunki owoców  nieklimakterycznych do których zaliczamy m. in.:  maliny, jeżyny,czereśnie, truskawki cytryny, pomarańcze, ananasy, winogrona oraz warzywa np. paprykę . W przeciwieństwie do gatunków klimakterycznych nie mają zdolności do produkcji autokatalitycznego etylenu. W ich przypadku po odcięciu od źródła produkcji tego gazu same także przestają go produkować, a tym samym i dojrzewać.

Posumowując ozancza to,że  fakt istnienia owoców i warzyw klimakterycznych bądź nieklimakterycznych daje nam możliwość przewidzenia jak dany gatunek zachowa się po zakupie.

Gatunki klimakteryczne można kupić mniej dojrzałe ponieważ etylen przez nie produkowany doprowadzi do ich samoistnego dojrzenia, natomiast w przypadku gatunków nieklimakterycznych warto kupić owoce i warzywa o właściwej dojrzałości, gdyż w ich przypadku ciężko będzie samemu sterować ich dojrzewaniem.

Co zrobić ,żeby mieć "brzoskwiniową cerę"?

Polecamy w przypadku cery normalnej i suchej:

miąższ owocu rozgnieść, wymieszać z łyżką słodkiej śmietany i łyżką naturalnego miodu. Nałożyć na twarz na około 20 minut. Zmyć ciepłą wodą.

lub

dwie brzoskwinie należy zmiksować z sokiem z połówki cytryny. Maseczkę nałożyć na twarz na około 20 minut. Zmyć ciepłą wodą.

 Czy wiesz,że

Nellie Melby australijska śpiewaczka operowa słynęła z „brzoskwiniowej cery”, o którą bardzo dbała.Co wieczór przed snem nakładała na twarz maseczkę z jednej brzoskwini. Umyty owoc obierała ze skórki, rozgniatała i pokrywała nim skórę twarzy i szyi. Zmywała po 20 minutach.

Od świętego Augustyna drobnym kroczkiem nadciąga zima

brzoskwiniowysad.blogspot.com

"Peche Melba" czy to nie brzmi pysznie?

Brzoskwinie są częstym składnikiem deserów. 

Najbardziej znana jest słynna francuska Peche Melba.

Melba znana jest od 1892 roku. Swoją nazwę zawdzięcza australijskiej śpiewaczce operowej Helen Porter Mitchel. Diwa była jedną z czołowych artystek swojej epoki. Występująca pod pseudonimem Nellie Melba, śpiewała na wszystkich najważniejszych scenach świata, oczarowała nie tylko publiczność londyńskiej Covent Garden Opera House, ale i kulinarnego mistrza Auguste'a Escoffiera, który przygotował dla niej deser.

Nazwał go Peche Melba. 

Składniki  8 kulek lodów waniliowych
8 połówek brzoskwiń 
1/2 szklanki cukru 
250 g malin 
2 łyżki cukru pudru 
 po 2 łyżki pistacji i zmielonych migdałów 

Jak to zrobić krok po kroku

Brzoskwinie sparzyć wrzątkiem, delikatnie nacinać i zdjąć skórkę. 
Przekroić na pół i wyjąć pestkę.
Zagotować 2 szklanki wody z połową szklanki cukru,
W syropie zanurzyć brzoskwinie i gotować 8 minut, potem osączyć.
Maliny przebrać i najlepsze zmiksować z cukrem pudrem. 
Podgrzać i przetrzeć przez sitko.
 Do czterech pucharków nałożyć lody i owoce, polać sosem, posypać posiekanymi pistacjami i migdałami.

A jak do tego doszło?

Jak głosi plotka diwa bardzo lubiła jeść lody, jednak mogła spożywać tylko niewielkie ich ilości, bo istniało ryzyko, że zaszkodzą jej pięknemu sopranowi. Ale znalazła się na to rada. Mąż Nellie, bogaty amerykański przemysłowiec postanowił wydać przyjęcie w hotelu Savoy w Londynie. Szefem kuchni był tam wtedy święcący kulinarne triumfy Francuz Auguste Escoffier. Śpiewaczka zaprosiła go wcześniej na swój występ, gdzie wcielała się w rolę Elzy w operze Wagnera ''Lohengrin''. W rewanżu  Francuz przygotował na tę okazję deser, który został nazwany od nazwiska śpiewaczki (a raczej jej artystycznego pseudonimu): pêche melba (brzoskwiniowa melba). Lody były w nim tylko jednym ze składników, więc artystka mogła go spokojnie spożywać.


Pêche melba  kiedyś wyglądał nieco inaczej niż dzisiaj.
Oryginalnie składał się ze sparzonych i obranych ze skórki brzoskwiń, które były gotowane w syropie z wanilią. Następnie brzoskwinie studzono i układano na warstwie lodów śmietankowych, a na wierzchu deseru August Escoffier umieszczał delikatne wzorki z karmelu.Jakiś czas później sam mistrz kuchni zmienił recepturę – zrezygnował z karmelu, a zamiast niego polewał deser syropem malinowym i posypywał go migdałami oraz pistacjami. Taką wersję melby zaprezentował na otwarciu londyńskiego hotelu Carlton w 1900 roku. Melba ulegała kolejnym modyfikacjom, między innymi za sprawą amerykańskich restauratorów, którzy dodali do niej bitą śmietanę oraz biszkopty.
W jeszcze innych wariantach w skład deseru wchodzą między innymi ciasteczka, likiery oraz lody o innym smaku. A na wierzchu niego cukiernik często umieszcza autorską kompozycję składającą się z galaretek i bakalii.

Jakimi drogami przybyła brzoskwinia do Polski?

Nie wiadomo. Może z Bałkanów, z Francji przez Niemcy, a może z innych stron?

Wykopaliska w kilku grodach prapolskich świadczą o tym, że choć klimat u nas nie był dla niej przyjazny, to brzoskwinia była w Polsce uprawiana już w X w.

Sadzenie brzoskwiń upowszechniło się w wiekach XI-XII, kiedy do Polski sprowadzeni zostali z Francji benedyktyni (1006) i cystersi (1143), zajmujący się chętnie rolą i ogrodnictwem. 

Brzoskwinie rosły nie tylko w sadach przyklasztornych, także przy pałacach magnackich, gdzie trzymano je nie tylko dla owoców, ale także po to, by cieszyły oko.

Średniowieczne ogrody były kształtowane według wyobrażeń rajskiego ogrodu. Brzoskwinia, ze swoją postacią, urodą i smakiem owoców, wydawała się drzewem przeniesionym wprost z biblijnego Edenu.
 

W okresie renesansu wiele się zmieniło. Zmieniły się także ogrody, które teraz miały się nie tylko podobać, ale też dawać pożytek. 

Brzoskwinie nie zostały jednak zapomniane. Joannes Hortulanus Italicus – Włoch, od 1546 r. ogrodnik pracujący dla króla Zygmunta Augusta w Wilnie – własnoręcznie szczepił brzoskwinie, uważając je za jedyny owoc godny królewskich ust. 

Oczywiście, magnaci nie chcieli być gorsi. Bartolomeo Ridolfi, ogrodnik Wawrzyńca Spytka, również uprawiał te drzewa, a każdą z brzoskwiń uśmierconych przez mrozy, serdecznie opłakiwał... 

Takie delikatesy rosły na ogół w równie niepospolitym towarzystwie: fig i winorośli.

Z biegiem lat brzoskwinia stała się u nas popularnym drzewem i choć przez Polskę przebiega północna granica zasięgu jej występowania, to jest ona dość często uprawiana, zwłaszcza na obszarach południowych i zachodnich. 

http://www.panacea.pl 

Prunus persica - o tym, że nie wszystko jest takie, jakim się wydaje z nazwy:)

Brzoskwinia

Prunus persica

O tym, że nie wszystko jest takie, jakim się wydaje z nazwy,

można się przekonać na przykładzie brzoskwini...

 

Łacińskie nazwy brzoskwini zwyczajnej, od której pochodzi większość naszych odmian uprawnych, nawiązują do nazwy kraju: Prunus persica lub Persica vulgaris Mill.

Czy to oznacza, że brzoskwinia pochodzi z Persji? Nic podobnego. 

Pochodzi z północnych i środkowych Chin. Do dziś można tam spotkać dziko rosnącą brzoskwinię kansuańską P. kansuensis Woron., od której prawdopodobnie pochodzi ta brzoskwinia, którą w Polsce znamy. 

W starochińskiej literaturze z około III w. p.n.e. znajdują się wzmianki na temat uprawy i spożywania brzoskwiń. 

Do Persji zostały one sprowadzone przez ziemie Buchary i Kaszmiru dopiero w 128 r. p.n.e. Tam też roślina została szybko uszlachetniona. Przeszczepiona przez Rzymian do Italii, miała tak piękne i soczyste owoce, że uznano ją za dar niebios. 

Chłodnik brzoskwiniowy zajmował poczesne miejsce na stole słynnego po nasze czasy organizatora uczt - Lukullusa. 

Soczysty i słodki miąższ owoców nie tylko sprawiał rozkosz podniebieniu, utrzymywał także wilgoć organizmu. Polskie słowa wilgoć, sok, płyn można przełożyć na łacinę jako umor, humor... 

Brzoskwinia „nawilżając” człowieka, czyniła go radosnym, skłonnym do uśmiechu! 

Zaliczana była wtedy do... używek.
 

Skąd więc ta persica w nazwie?

Nadał ją, w dobrej wierze, wielki szwedzki systematyk Karol Linneusz, nieświadomy prawdziwej ojczyzny brzoskwini. 

http://www.panacea.pl/ 

Od świętego Ludwika czas szybko ku jesieni pomyka

 Zasmakuj wzrokiem:)

Na Ludwika zboże z pola umyka

Gdy na Luizy ładnie, śnieg późno spadnie.

Od tego dnia mogą już występować przymrozki.

Święty Bartłomiej zwiastuje, jaka jesień następuje.

 Na świętego Bartłomieja po raz pierwszy jęknie knieja .

Na święty Bartłomiej czajka uciecze i już chłop zboża nie usiecze.

Od świętego Bartłomieja lepsza w stodole nadzieja.

Susza na Bartłomieja, mroźnej zimy nadzieja.

Róża królowa kwiatów - ciekawostki z życia róż

Róża (Rosa)
to rodzaj krzewu należący
 do rodziny różowatych (Rosaceae)

"Królową Kwiatów" nazwała różę poetka Safona na przełomie VI/VII wieku.

Róża  od zawsze towarzyszy ludziom
 stanowiąc symbol piękna,urzekając swym zapachem i barwą. 

Wyhodowano wiele szlachetnych odmian o pięknym kwiatach rozmaitej barwy i kształtu.

Róża występuje w stanie naturalnym na półkuli północnej obejmując swym zasięgiem

Europę, Azję i Afrykę Północną.

 Rodzaj ten obejmuje ponad ponad 200 dzikich gatunków róż
oraz ponad 20 tys. szlachetnych odmian róż.

Fot. Róża z brzoskwiniowego sadu.

W Polsce najpopularniejsza jest róża dzika (Rosa canina L.).
Często spotykana jest pachnąca jabłkami róża rdzawa ( Rosa rubiginosa). 

W górach pospolicie występuje róża alpejska, Rosa pendulina, prawie pozbawiona kolców.

Ciekawostki z życia róż

Około 5000 lat temu róża była hodowana w Sumerze, skąd rozprzestrzeniła się w całej Mezopotamii. W tym czasie (2660 p.n.e.) róże uprawiano także w Chinach.

Fot. Róże z brzoskwiniowego sadu.

Na ścianach egipskich grobowców można znaleźć uwiecznione kwiaty róż, które w Egipcie były poświęcone Izydzie, a korona z róż zwanych „Świętymi różami abisyńskimi”, stanowiła część wyposażenia zmarłych. W Świątyni Salomona ściany obmywano wodą różaną.

Antyczni Grecy bardzo cenili róże, które były symbolem Afrodyty, bogini miłości. Wierzyli, że biała róża powstała w tej samej chwili, kiedy Afrodyta zrodziła się z morskiej piany,a czerwona z krwi Adonisa.

Karol Wielki w swoim edykcie z 794 roku, nakazał wolnym miastom imperialnym uprawę kwiatów, roślin ozdobnych oraz drzew owocowych. Róża była wymieniona na I miejscu.

W Rzymie towarzyszyła wszystkim wielkim uroczystościom, ekscesom i rozpuście rzymskich cesarzy. Dla ich potrzeb powstały ogromne pola różane pod Neapolem, z tych czasów jej nazwa "Kwiat Występku"Rzymianie posypywali płatkami róż podłogi, łóżka, wkładano je w poduszki i wezgłowia. Pito różane wino, kąpano się w wodzie różanej oraz jadano je pod różnymi postaciami, np. smażone w cukrze.

Fot. Róża z brzoskwiniowego sadu.

Róża pojawia się często w Biblii. W raju, jak podają legendy, róże nie miały kolców, te bowiem wyrosły dopiero po upadku człowieka.

W chrześcijaństwie róża związana jest silnie z Kultem Maryjnym jest symbolem Zmartwychwstania.

Pierwsze oryginalne różańce wykonano z owoców róży, a w naszych czasach typowym upominkiem są różańce z drzewa różanego nasączonego wodą różaną .

Napoleon kupił pierwszej żonie Josephine Beauharnais, która była wielką miłośniczką róż, pałac we Malmaison, gdzie zgromadziła wspaniałą kolekcję współczesnych róż.Malmaison stał się największym w świecie ogrodem różanym gromadzącym ponad 200 odmian róż (ponoć były to wszystkie wówczas znane). W połowie XIX wieku powstaje odmiana "Souvenir de la Malmaison" posiadająca już cechy ideału - powtarza kwitnienie, pełna i pachnąca.Pojawiły się również róże Noisettea i róże burbońskie.

Fot. Róże z brzoskwiniowego sadu.

Od końca XIII wieku, krzyżowanie pochodzących z Azji róż powtarzających kwitnienie z różami chińskimi, dało początek wielu nowym formom, barwom i zapachom w europejskich uprawach. Szczególnie mieszańce róży damasceńskiej chińskiej przyczyniły się do rozwoju hodowli powstania wielu odmian.
Początkowo w rodzinie różowatych nie występowały tak popularne dziś róże czerwone.W rodzinie tej nie ma genu odpowiedzialnego za czerwony pigment, ale wskutek mutacji genetycznych około roku 1930 uzyskano różę o jaskrawoczerwonym kolorze.
Obecnie kwiaty te mają najrozmaitsze odcienie czerwieni.

W XX wieku z krzyżówek z formami Rosa Foetida pojawiły się w świecie róż kwiaty dwubarwne, takie jak "Gloria Dei" a, z "Rosa Multiflora" i "Rosa Wichuriana" powstały nasze współczesne róże wielokwiatowe (rabatowe).

Wśród licznych odmian długo brakowało również koloru — niebieskiego.Jednak w roku 2004 wieloletnia współpraca genetyków z Australii i Japonii zaowocowała uzyskaniem „niebieskiej” róży.

Łatwe rozmnażanie róż spowodowało jej masową, uprawę początkowo mniej jako roślinę ozdobną, częściej do produkcji olejku różanego i wody różanej.

Fot. Kompozycja w brzoskwiniowym sadzie róże i aronia.

Już w starożytnej Grecji i Rzymie używano róż do konserwowania urody i młodości oraz używano do balsamowania ciał. 

Największe znaczenie jako roślina kosmetyczna ma wśród róż

róża damasceńska (R. damascena). 

Znana w uprawie od dawna, w starożytnej Grecji od VI wieku p.n.e., w Europie Zachodniej rozpowszechniona w okresie wypraw krzyżowych.  

Silny zapach zachowują płatki nawet po uschnięciu i dlatego róża ta zaczęła być używana w kosmetyce do produkcji wody różanej,olejku różanego i perfum.

Najwcześniej wody różane wytwarzano w VIII wieku w Persji, później nauczono się destylować olejki różane.

W kosmetyce ekstrakty z owoców róży znajdują zastosowanie ze względu na zawartość przeciwutleniaczy jak flawonoidy i witamina C, która dodatkowo stymuluje syntezę kolagenu.

Z owoców róży pozyskiwane są nasiona,a z nich tłoczony jest wysokowartościowy olej zawierający witaminę E, karotenoidy, sterole oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe.

Najcenniejszy  pozyskiwany z nasion odmiany Rosa mosqueta uprawianej w Chile.Funkcjonuje on na rynku kosmetycznym pod nazwą Rose hips oil.

Z kwiatów róży od dawna otrzymywany jest olejek różany.

Olejek ten jest niezwykle drogi, 

gdyż dla uzyskania 1 kg potrzeba aż 4 tony płatków.

Fot. Róże z brzoskwiniowego sadu.

Prawdziwy olejek różany stosowany w aromaterapii posiada właściwości antydepresyjne, uspakajające, łagodzi bóle głowy.

Stosowany zewnętrznie wykazuje działanie antyseptyczne, przeciwbakteryjne, daje znakomite efekty w popromiennych zapaleniach i martwicy skóry.

Olejek różany nadaje nutę zapachową perfumom Chat Noir oraz jest substancją aktywną w jednych z najbardziej znanych perfum Chanel ⁰5

Świetnym środkiem do pielęgnacji cery jest również woda różana, produkt uboczny otrzymywany przy destylacji olejku eterycznego. 

Woda różana zawiera rozpuszczalne w wodzie komponenty olejku.Już w średniowieczu używana była przez arystokrację do obmywania rąk.

Obecnie woda różana stosowana jako naturalny tonik, doskonale odświeża skórę, wspomaga jej ukrwienie, regeneruje kwaśny płaszcz ochronny, łagodzi podrażnienia i doskonale nawilża.

 Cera po jej stosowaniu uzyskuje różaną świeżość. 

Może być stosowana do całodziennego nawilżania cery i odświeżania makijażu zarówno latem jak i zimą. 

Kompresy z wody różanej zmniejszają zaczerwienienie twarzy i zmęczenie oczu. Z tego względu woda różana jest 

cennym składnikiem płynów do demakijażu oczu.

 Hipokrates znał dobrze zastosowanie i własności lecznicze róż.

 Później, w okresie średniowiecza róże były używane głównie jako roślinylecznicze.

Surowce zielarskie z róży ze względu na wysoką zawartość witamin, zwłaszcza C, działają ogólnie wzmacniająco. 

Zalecane są do stosowania podczas rekonwalescencji, przy osłabieniu, zmęczeniu, w stresie, przy przeziębieniu i w ciąży. 

Flawonoidy działają słabo moczopędnie, żółciopędnie, przeciwutleniająco i stabilizują ściany naczyń włosowatych, hamując krwawienia z tych naczyń.

  Działanie przeciwutleniające preparatów z róż jest zasługą dużej zawartości witaminy C, karotenoidów i polifenoli. 

Świeże owoce róż działają ochronnie na błonę śluzową żołądka i przeciw wrzodom. 

Glikozydy obecne w owocach róż działają uspokajająco.

Owoce  dzikiej róży stosowane są w lecznictwie i przemyśle spożywczym ze względu na wysoką zawartość witaminy C. 

Owoce róży zawierają 20 razy więcej witaminy C niż cytryna. 

Rosa canina zawiera około 1.7% witaminy C. 

Znacznie bogatsze od niej gatunki Rosa beggeriana i Rosa rugosa zawierają odpowiednio 8,7% i 6.8% witaminy C. 

Oprócz witaminy C owoce róży zawierają witaminy A, B1, B2, E i K 

oraz flawonoidy, garbniki i kwasy organiczne.

W medycynie tradycyjnej ekstrakty z owoców stosuje się w zaburzeniach przemiany materii, w przeziębieniach, stanach rekonwalescencji.

Wiele gatunków dostarcza także jadalnych owoców, stosowanych zarówno do przetworów. 

Owoce i płaty stosowane są także jako przyprawa, dodatek do rozmaitych potraw. 

Owoce róż pobudzają apetyt.

Gdy w dni sierpnia upał wszędzie, wtedy zima długa będzie

Św. Róża czas dnia skraca, a nocy wydłuża.

Poznaj aronie i jej włąściwości lecznicze

Aronia czarna

aronia czarnoowocowa (Aronia melanocarpa )
gatunek krzewu należący do rodziny różowatych

Pochodzi ze wschodnich wybrzeży kontynentu północnoamerykańskiego,

 na którym występuje w stanie dzikim. 

W Polsce uprawiany na plantacjach, sporadycznie sadzony w lasach.

Aronia jest rośliną leczniczą

 Owoce zawierają  dużą ilość antocyjanów, fenolokwasy, garbniki, pektyny, witaminy (sporo witaminy C i P) oraz sole mineralne: potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo i pierwiastki śladowe: jod, mangan, molibden.

Ponadto stwierdzono w niej obecność garbników, pektyn, barwników oraz pierwiastków chemicznych jak rad, molibden, żelazo i jod.

 Substancje garbnikowe  nadają owocom cierpki smak, stąd rzadko nadają się do bezpośredniej konsumpcji.

 Najcenniejszą zaletą aronii jest bogactwo witamin, zwłaszcza występujących w śladowych ilościach w innych owocach i warzywach.

Owoce aronii czarnej, a także sok z nich można polecać w profilaktyce i leczeniu nadciśnienia tętniczego, arteriosklerozie, katarze żołądka oraz żylaków odbytu.

Owoce aronii zawierają od 1200 do 5000 mg witaminy P, podczas gdy w owocach uprawianych tradycyjnie na terenie Polski zawartość tej witaminy nie przekracza kilkudziesięciu mg.

 Zaznaczyć należy, że w sokach i mrożonkach witamina ta prawie w pełni zachowuje swoją aktywność.

Świeżo zerwane owoce posiadają cierpki posmak wynikający z zawartości garbników, jeśli jednak zje się je po kilku dniach lub przemrozi w lodówce – unika się tego nieprzyjemnego smaku.

 Przeciwwskazania: nadkwaśność i wrzody żołądka

W gospodarstwie domowym można z aronii otrzymać następujące przetwory:

Sok 

 najprościej i najszybciej uzyskuje się bogaty w witaminy sok aroniowy w sokowniku – parowniku. Owoce aronii zmieszane z cukrem poddane działaniu gorącej pary wodnej dają znakomity w smaku sok o barwie prawie czarnej. Nie należy uzyskiwać soku przez zasypywanie owoców cukrem w słoju, gdyż efekty będą o wiele gorsze.

Sok z aronii może być używany do barwienia innych soków. Bardzo cennym surowcem jest susz z owoców. Po zalaniu wrzątkiem daje napar o pięknym rubinowym kolorze, co świadczy o zachowaniu aktywnej witaminy P. Rozcieńczony 100 razy ma jeszcze intensywnie różową barwę. 

Konfitury 

 należy je smażyć niezbyt długo. Dla poprawy smaku można dodać soku z cytryny, czarnej porzeczki, kwaśnych odmian jabłek lub kwasku cytrynowego.

Przecier 

owoce przeciera się z cukrem, dodając na 1 kg aronii 1 kg cukru. Smak poprawia dodanie jabłek w skali 3 kg aronii i 1 kg jabłek. Przecier należy podgrzać do temperatury 60-70 °C stale mieszając, następnie umieścić w gorących sterylizowanych słojach .

Owoce konserwowane na gorąco 

 owoce aronii wsypane do cedzaka należy zanurzyć na 2 minuty we wrzącej wodzie. Następnie wkłada się je do misy i zasypuje cukrem kryształem (0,5 kg cukru na 1 kg owoców). Owoce z cukrem podgrzewamy do temperatury 90 °C ciągle mieszając i natychmiast rozlewamy do gorących, suchych słojów, które następnie szczelnie zamykamy. Przy dobrej organizacji konserwacja 2 kg owoców trwa 10-15 minut.

Aronia w soku własnym 

owoce należy wsypać do słojów, zalać gorącym sokiem z aronii i pasteryzować.

Suszenie

 suszenie owoców przeprowadza się zaraz po zbiorze rozkładając cienką warstwą w cienistym i przewiewnym miejscu, najlepiej jeżeli jest możliwość rozłożenia owoców na sicie.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Aronia_czarna

Jeżeli żołędzie pełne i białe, przyszłe lato doskonałe.

Brzoskwiniowe dary

Święty Apolinary tuli sierpniowe ciepło, by donieśc do domu jesieni dary.

Bernard patron pszczelarzy

Gdy na św.Bernarda przez dzień cały pogoda, dopiero styczeń mrozu nam doda.

Jeśli na Bernarda ziemia twarda, to bedzie zima harda, a jak miękka to lekka.

Przedstawiamy Mruczka :)

Jak to bywa w sierpniu

Jesli w sierpniu rosa moczy to pogoda na uboczy.

Bedzie pogoda, jak sie nie poleje z nieba woda.

Gdy sierpień gromadzi dostatki w komorze ,Bóg do wiosny dotrwac pomoże.

 

Jeśli w dniu św.Jacka nie pada suchą jesień zapowiada.

Gdy na św Jacka w kościach strzyka czas ku jesieni szybko umyka.

Brzoskwinia Inka

BRZOSKWINIA

 INKA

Prunus persica Inka jest niezwykle cenną i pożądaną, polską odmianą deserową .

 Pod wspaniałą, pięknie wybarwioną skórką kryje się fantastycznie smaczny, aromatyczny miąższ, któremu nie można się oprzeć.

Złocista słodycz rozpływa się w ustach.

Owoce zachowane w formie przetworów pozwalają cieszyć się zniewalającym smakiem brzoskwini przez cały rok, są też wspaniałym lekarstwem na  zimowe wieczory i jesienne dni.

Brzoskwinie odmiany Inka są niezwykle smaczną bombą witaminową.

Pyszny i zdrowy koktajl brzoskwiniowy na gorące upalne dni

Koktajl brzoskwiniowy 

to prawdziwa bomba witaminowa

Lato w pełni, a na gorące upalne dni nic tak dobrze nie smakuje ja zimny, orzeźwiający koktajl brzoskwiniowy.

 Koktajl brzoskwiniowy jest zdrowym i lekkim napojem.
Jego lekko kwaskowy smak z pewnością orzeźwi Wam dzień.
Koktajl ten jest idealny jako pyszny napój, lekki deser, lub owocowy podwieczorek.

Składniki na koktajl brzoskwiniowy

 brzoskwinie
 jogurt naturalny
kostki lodu

Przepis na koktajl brzoskwiniowy

Samo wykonanie przepisu jest bardzo proste i z pewnością nie zajmie Wam zbyt wiele czasu.

Aby przyrządzić pyszny koktajl brzoskwiniowy należy owoce dokładnie obrać ze skórki i wrzucić do miski. Kolejno do brzoskwiń wlewamy jogurt naturalny .
Wszytko razem staranie miksujemy.


Na koniec możemy dodać kilka łyżeczek cukru.

My wolimy jednak koktajle owocowe bez dodatku cukru.

Brzoskwinia Redhaven

Brzoskinia Redhaven

 jest bardzo smaczną odmianą deserową

Owoce brzoskwini Redhaven są prawdziwą bombą witaminową.

Wspaniały, pyszny i aromatyczny miąższ o intensywnym, pomarańczowym kolorze skrywa ogromne ilości witamin i minerałów wspaniale wpływających na zdrowie człowieka.
Miąższ dobrze odchodzi od pestki jest  bardzo smaczny i soczysty.

Witaminy A, B1, B2, B3, B6, C, PP, magnez, fosfor, żelazo, bor, potas, kwas foliowy, wapń i niacyna są niezwykle cenne dla organizmu. Pobudzają produkcję czerwonych krwinek, oczyszczają organizm z toksyn, wspaniale wpływają na kości, pobudzają trawienie, działają antynowotworowo, łagodzą niepokój oraz stany lękowe.

Brzoskwinie Redhaven są niezwykle smacznym lekarstwem na choroby oraz zmartwienia.

Brzoskwinia Reliance

BRZOSKWINIOWY SAD
POLECA
Brzoskwinie Reliance

Brzoskwinia Reliance jest bardzo cenioną, amerykańską odmianą deserową.

Mieniące się w słońcu kuszą wspaniałym aromatem i wyśmienitym smakiem  soczystego miąższu.

 Owocuje corocznie i bardzo obficie. Owoce średniej wielkości, kuliste z głęboką bruzdą.
 Skórka gładka w kolorze intensywnie zielono-pomarańczowym z dużym, czerwonym rumieńcem pokryta delikatnym meszkiem.

Miąższ żółto-pomarańczowy, aromatyczny, dobrze odchodzi od pestki, kwaskowato-słodki, intensywny w smaku i bardzo smaczny.

Brzoskwinie odmiany Reliance są prawdziwą bombą witaminową. Ukryte  skórką witaminy i minerały fenomenalnie wpływają na zdrowie. Odtruwają organizm, chronią przed rakiem i innymi chorobami cywilizacyjnymi, pomagają w produkcji czerwonych krwinek, świetnie działają na kości oraz uwalniają od stresu.

 Po nasyceniu się cudownymi owocami można z powodzeniem przerobić brzoskwinie na pyszne przetwory, aby móc cieszyć się ich fantastycznym smakiem przez cały rok.

Brzoskwinia ISKRA

Brzoskwinia ISKRA

Brzoskwinia Iskra - młoda polska odmiana o charakterystycznym słodko-kwaskowatym smaku

Brzoskwinia Iskra rodzi owoce o niezwykle oryginalnym smaku. 

Okazuje się, że słodko-kwaskowaty miąższ jest też odrobinę „ostry”, 

przez co nabiera niespotykanej wyrazistości.

 Odmianę tę uzyskano w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. 

 Owoce waga: 90–150 g, kuliste, choć mogą być też odrobinę wydłużone. 

 Skórka jest mocno omszona.

 Jej żółta bądź jasnopomarańczowa powierzchnia w ok. 60–90% pokrywa się intensywnie czerwonym i marmurkowo-kropkowanym rumieńcem.

Konik polny

Brzoskwinowy miszmasz

Brzoskwinia Velvet - deserowa i przetwórcza

 

BRZOSKWINIOWY SAD
POLECA
Brzoskwinie Velvet

Owoce soczyste, słodkie  z lekkim kwaskiem, aromatyczne, smaczne.

Średniej wielkości (90-120 g), kuliste, spłaszczone. Skórka jasnopomarańczowa z jaskrawym, karminowym rumieńcem pokrywającym znaczną część powierzchni owocu.

 Miąższ żółtopomarańczowy, z czerwonymi żyłkami przy pestce, średnio ścisły. 

Odmiana kanadyjska, (Halehaven x Vedette) x Vesper

Brzoskwiniowy księżyc

Brzoskwinia Redhaven - zdjecia naszego sadu

BRZOSWINIOWY SAD
POLECA
Brzoskwinie Redhaven

 Owoce są doskonałe do bezpośredniego spożycia oraz na przetwory.

Owoce są duże (100 –160 g), kuliste, o bardzo smacznym, żółtopomarańczowym, dobrze odchodzącym od pestki miąższu. 

Skórka jest złocista, pokryta jaskrawoczerwonym rumieńcem. 

Brzoskwinia Redhaven pochodzi z USA. Owoce tej odmiany brzoskwini uważane są za jedne z najsmaczniejszych brzoskwiń. Odmiana ta uprawiana jest w Polsce od ponad 20 lat, a jej popularność nie słabnie.


Jedna z bardziej cenionych i polecanych odmian.

,